مهمترین معیار برای ارزیابی کیفیت بتن مقاومت فشاری آن می باشد. مقاومت بتن به میزان تراکم آن بستگی دارد, بر همین اساس میزان روانی مخلوط باید به گونه ای باشد که بتوان به یک تراکم مناسب دست پیدا کرد. عدم تراکم در بتن باعث کاهش مقاومت بتن و ایجاد ترک خوردگی در آن می شود و پیوستگی بین میلگرد و بتن به صورت کامل انجام نمی گیرد. اگر در مخلوط به اندازه مناسب از موادی مانند فوق روان کننده ها و میکروسیلیس استفاده شود مخلوطی با تراکم بالا تولید خواهد شد.

از بتن با مقاومت بالا اصولا در ساخت ستون های ساختمان های مرتفع, سازه های فرا ساحلی, روسازی راه ها سازه های بتنی با هدف خاص و پل های بتنی پیش تنیده استفاده میشود. استفاده از این نوع بتن در ستون های ساختمان های مرتفع باعث کاهش ابعاد ستون و افزایش طبقات می شود. همچنین در ساخت سازه هایی مانند پایه های سقف جایگاه تماشاگران در میدان های ورزشی و خود میدان های ورزشی از بتن با مقاومت بالا استفاده می شود.